Zabytki Architektury

Okres starobabiloński

Budowlą architektoniczną tego okresu są świątynie. Pomieszczenia świątyni rozmieszczone były wokoło czterech dziedzińców. Całość otoczona była murem. Do wnętrza świątyni prowadziło kilka bram. Kolejnym okresem jest okres średniobabiloński, czyli tak zwany klasycki. Okres ten rozpoczął się około 1595 roku przed naszą erą. W tym okresie powstała modelowana cegła, z której budowano świątynie. Świątynie te były zdobione fryzami z wypalanej cegły. Kolejną cechą charakterystyczną tego okresu jest kudurru. Kudurru są to znaki graniczne. Znaki te wykonywano z kamienia i przechowywano w świątyniach jak0o potwierdzenia prawa własności do danego terenu. Okres nowobabiloński, czyli chaldejski nastąpił w roku 626 przed naszą erą. Architektura miasta znajdowała się na planie prostokąta. Miasto ponadto otoczone było podwójnym i wysokim murem obronnym. Na murze znajdowały się wieże, które rozmieszczone były co 50 metrów. Pałac zazwyczaj znajdował się w północnej części miasta. Wewnątrz znajdowały się dziedzińce. Trzy pierwsze dziedzińce były połączone dużymi bramami. Ściany były udekorowane za pomocą mozaiki z kolorowej cegły. Fryz przedstawiał różne sceny. Były to między innymi kroczące lwy, nad którymi znajdowały się drzewa życia.

Podobne artykuły

Okres wczesnosumeryjski
Świątynie miały trójdzielne wnętrze. Budowle wznoszono z suszonej cegły. Ściany świątyń od strony zewnętrznej były zdobione lizenami. Wokół świątyń znajdowały się mury, które również były zdobione, ale mozaiką wykonaną z ceramicznych stożków zabarwionych na kolor niebieski lub żółtozielony. Niektóre budowle były wykonane z płyt gipsowych lub wapiennych. W miastach spotykane są dwa kręgi świątynne. Jednym z nich jest ziggurat, który poświęcony jest bogu nieba Anu, a drugi z nich jest świątynią poświęconą bogini Inanie. Powstało wtedy także pismo obrazkowe. Kolejnym okresem jest okres starosumeryjski. Okres ten rozpoczyna się w XXVIII wieku przed naszą erą. Teraz miastami rządzą królowi-wojownicy. W tym okresie powstały pierwsze pałace, które złożone są między innymi z dwóch części, które rozdziela gruby mur. Jedna z tych części stanowi dom mieszkalny, który wykonany jest na planie prostokąta. Znajduje się tutaj także centralny kwadratowy dziedziniec. Natomiast druga część jest wykonana na planie prostokąta i składa się z kilku...

Okres starosumeryjski
Budowle powstawały z cegły suszonej lub wypalanej, czasami nawet z kamienia. Spoiwem do materiałów budowlanych był muł albo smoła. Grobowce z tego okresu przedstawiają podziemne budowle wykonane z kamienia lub cegły. Grobowce były złożone z jednego lub kilku pomieszczeń. Ponadto były przykryte sklepieniem pozornym lub płaskim stropem. Do wnętrza grobowca prowadziły ukośne rampy oraz pionowe szyby. Jeśli chodzi o rzeźbę oraz płaskorzeźbę to przede wszystkim górowała twarz. Okres akadyjski pojawił się w 2400 roku przed naszą erą. Z tego okresu pochodzą na przykład dwie świątynie oraz twierdza Naramsina. Świątynie budowane były na planie prostokąta. Nie posiadały dziedzińców. Twierdza natomiast była zbudowana na planie kwadratu, którego bok wynosił 100 metrów. W twierdzy znajdowało się sześć dziedzińców i wiele wąskich pomieszczeń. Pomieszczenie te były ułożone równolegle względem siebie. Budowla ta ponadto była otoczona murem o grubości dziesięciu metrów. Do twierdzy prowadziła brama, która znajdowała się pomiędzy dwoma wieżami. Ostatnim okresem jest...

Architektura świątyni mezopotamskiej
Rdzeń świątyni składa się z cegły suszonej, która była obłożona wypalaną cegłą. Na najwyższym tarasie znajdowała się mała świątynia, do której prowadziły schody. Wszystkie tarasy były połączone pochylniami. Ściany były pochylone i ozdobione niszami oraz lizenami. Na pierwszy taras można było dojść trzema szerokimi ciągami schodów, które były połączone w przelotowej bramie. Ponadto w świątyniach i pałacach w tym okresie dominowała tendencja do zachowania symetrii oraz amfilady pomiędzy pomieszczeniami. Ponadto w tym okresie zaczęto dopiero wznosić świątynie dla władców pochowanych w podziemnych grobowcach pod tymi świątyniami. Renesans trwał około 100 lat. Po najeździe Alamitów w 2000 roku przed naszą erą nastała era babilońska. Okres ten dzieli się na trzy okresy. Pierwszym okresem jest okres starobabiloński. Pojawiły się nowe trendy w budownictwie, które wskazywały na wpływy semickie. Z tego okresu pochodzi na przykład pałac, który był siedzibą króla Zimrilima. Budowla ta była monumentalna. Zajmowała jakieś 3,5 hektara terenu i była otoczona...

Okres starobabiloński
Budowlą architektoniczną tego okresu są świątynie. Pomieszczenia świątyni rozmieszczone były wokoło czterech dziedzińców. Całość otoczona była murem. Do wnętrza świątyni prowadziło kilka bram. Kolejnym okresem jest okres średniobabiloński, czyli tak zwany klasycki. Okres ten rozpoczął się około 1595 roku przed naszą erą. W tym okresie powstała modelowana cegła, z której budowano świątynie. Świątynie te były zdobione fryzami z wypalanej cegły. Kolejną cechą charakterystyczną tego okresu jest kudurru. Kudurru są to znaki graniczne. Znaki te wykonywano z kamienia i przechowywano w świątyniach jak0o potwierdzenia prawa własności do danego terenu. Okres nowobabiloński, czyli chaldejski nastąpił w roku 626 przed naszą erą. Architektura miasta znajdowała się na planie prostokąta. Miasto ponadto otoczone było podwójnym i wysokim murem obronnym. Na murze znajdowały się wieże, które rozmieszczone były co 50 metrów. Pałac zazwyczaj znajdował się w północnej części miasta. Wewnątrz znajdowały się dziedzińce. Trzy pierwsze dziedzińce były połączone dużymi bramami. Ściany były udekorowane za pomocą...