Zabytki Architektury

Kultura Hassuna

Z tego okresu pochodzi ceramika polichromowana, jak również ceramika wypalona. Inwentarz kamienny w tej kulturze reprezentowany jest przez wkładki do sierpów, drapacze, zgrzebła, żarna, moździerze oraz tłuczki służące do obrabiania pokarmu roślinnego. Konstrukcje mieszkalne wznoszone były na planie koła albo prostokąta. Do budowy domów posługiwano się ubitym mułem rzecznym bądź blokami glinianymi. Domy, które wykonane były na planie okręgu służyły jako miejsca kultowe. Zmarłych chowano pod podłogą domów. Ludność tej kultury zajmowała się głównie uprawą pszenicy, pszenicy samopszy, pszenicy płaskurki, jęczmienia, grochu oraz soczewicy. Ludność zajmowała się także hodowlą kóz, owiec, świń oraz bydła. Kultura samarra, której rozwój nastąpił w neolicie, rozwijała się na terenie od środkowego Eufratu na zachodnich krańcach do Zagros na wschodnich krańcach. Rozwój tej jednostki kulturowej trwał od 6100 do 5500 roku przed naszą erą. Ceramika użytkowa malowana była na ciemnobrązowy odcień z każdej strony, zarówno wewnątrz, jak i z zewnątrz. Motywami ozdobnymi ceramiki było połączenie wzorów geometrycznych oraz figuralnych. Ponadto powstawały tutaj figurki figurki kobiet z oczami, które wypełnione były bitumem oraz w kształcie kawy. Do głównych form naczyń możemy tutaj zaliczyć między innymi: owalne półmiski, półkoliste misy oraz koliste dzbany. Z kulturą tą wiąże się także zastosowanie na Bliskim Wschodzie sztucznego nawadniania pól, dzięki czemu rolnictwo osiągnęło bardzo wysoki poziom.

Podobne artykuły

Kanon architektoniczny starożytnego Egiptu
W przypadku kanonu dotyczącego kompozycji oraz sposobu przedstawiania w rzeźbie postaci możemy wymienić następujące cechy charakterystyczne. Królowie byli przedstawiani jako osoby młode i zazwyczaj w pozycji siedzącej lub kroczącej. Ponadto królowie byli przedstawiani jako postacie o najwyższym wzroście. Obok królów prezentowane były inne osoby, takie jak żona, czy córka. Te osoby były przedstawiane o znacznie niższym wzroście. Urzędnicy natomiast przedstawiani byli bardziej swobodnie, w scenach stanowiących wizytówkę wykonywanego przez nich zawodu Lud z kolei przedstawiany był zawsze w ruchu, przy pracy. Jeśli chodzi o płaskorzeźbę, malarstwo czy rysunek to kanion dotyczył następujących głównych zasad. Głowa oraz kończyny przedstawiane były z profilu, barki oraz oko przedstawiane były frontalnie, natomiast biodra w ujęciu 3. Metoda ta ujmowała człowieka z kilku perspektyw jednocześnie. Ludzie byli w ten sposób przekonani, że żaden ważny szczegół nie ujdzie uwadze. Średnie państwo charakteryzowała się odmienną rzeźbą i architekturą od wcześniejszych zabudowań. W tym okresie nie powstawały już...

Architektura świątyni egipskiej
Obok świątyni po jej zachodniej stronie znajdowało się sześć kaplic małżonek króla i kapłanek bogini Hathor. Groby tych osób znajdują się na dziedzińcu. Do komory grobowej prowadził długi korytarz. Komora grobowa wykonana była z bloków granitowych oraz była ozdobiona reliefami. Te fragmenty reliefów, które zachowały się do tej pory przedstawiają między innymi następujące sceny: sceny z polowań na zwierzęta pustynne oraz ptactwo, łowienie ryb, wojny oraz obrzędy kultowe. Do charakterystycznych cech architektury tego okresu należy także budowa miast o regularnej siatce ulic, jak również nowe typy kolumn w budownictwie sakralnym. Kolumny te posiadały głowice, które stylizowane były na kształt otwartych albo zamkniętych pąków papirusu. Kolumny te były także stylizowane na tak zwane kolumny prodoryckie, czyli takie kolumny, których trzony nie naśladują elementów roślinnych. W piramidach znajdowały się hieroglify, które wskazywały w dużej mierze na kult słońca. Ówcześni ludzie wierzyli w bóstwa Re, Atum, Chepri oraz Harachte, co wzmocniło religię państwową....

Okres Średniego Państwa
Okres Średniego Państwa charakteryzuje się dynamicznym rozwojem rzeźb, które były wykonywane z drewna. Rzeźby te były umieszczane w grobowcach dostojników. Postacie na rzeźbach są dynamiczne i ukazują różne sceny rodzajowe. Nowe państwo to kolejny okres starożytnego Egiptu, który powstał wraz z panowaniem osiemnastej dynastii. W tym okresie stolicą Egiptu były Teby. W architekturze powstał monumentalny kanon świątyń egipskich. Wybudowane wcześniejsze świątynie zostały rozbudowywane na szeroką skalę. Do świątyń prowadziły monumentalne aleje procesyjne, na których znajdowały się szeregi posągów sfinksów, które ustawione były po obu stronach. Wejście na dziedziniec było obramowane z dwóch stron. Obramowanie to było wykonane za pomocą potężnych pylonów. Dalej mogli wejść do świątyni tylko kapłani oraz dostojnicy. W okresie nowego państwa pylony stały się wizytówką świątyń. Pylony były pokrywane bogatymi reliefami, które opowiadały o czynach faraonów zwyciężających wroga i oddających cześć bogom. Przed pylonami były ustawiane potężne posągi faraonów. Następnie za pylonami znajdował się duży dziedziniec o...

Architektura średniego państwa
Miejsce pochówku było oddzielone od świątyni grobowej. Komora grobowa była wykuta w skale u podnóża góry. Komora ta była połączona z świątynią grobową za pomocą długiego i podziemnego korytarza. Obok tych świątyń znajdowały się kaplice kultowe, w których odbywały się uroczystości pogrzebowe. W tym okresie pojawił się także nowy typ głowic tak zwany typ kompozytowy. W kolejnym okresie-okresie późnym nastąpił regres sztuki monumentalnej. W tym czasie sztuka egipska zaczęła w znacznym stopniu ulegać wpływom obcym. W powstałych rzeźbach tego okresu zauważymy cechy zaczerpnięte ze sztuki asyryjskiej, perskiej oraz greckiej. Ostatnim okresem starożytnego Egiptu jest okres ptolomejski. Na architekturę i sztukę tego okresu miały wpływ wpływy greckie. Rozkwita sztuka brązownicza, postacie w rzeźbach są przedstawione z przodu, jak również powstają posążki bóstw. Na ostatni okres ma tutaj wpływ chrześcijaństwo, gdzie niektóre egipskie świątynie były przebudowane na kościoły. Później po upadku cesarstwa rzymskiego w Egipcie wpływ miała sztuka islamu. Sztuka Mezopotamska...