Zabytki Architektury

Kanon architektoniczny starożytnego Egiptu

W przypadku kanonu dotyczącego kompozycji oraz sposobu przedstawiania w rzeźbie postaci możemy wymienić następujące cechy charakterystyczne. Królowie byli przedstawiani jako osoby młode i zazwyczaj w pozycji siedzącej lub kroczącej. Ponadto królowie byli przedstawiani jako postacie o najwyższym wzroście. Obok królów prezentowane były inne osoby, takie jak żona, czy córka. Te osoby były przedstawiane o znacznie niższym wzroście. Urzędnicy natomiast przedstawiani byli bardziej swobodnie, w scenach stanowiących wizytówkę wykonywanego przez nich zawodu Lud z kolei przedstawiany był zawsze w ruchu, przy pracy. Jeśli chodzi o płaskorzeźbę, malarstwo czy rysunek to kanion dotyczył następujących głównych zasad. Głowa oraz kończyny przedstawiane były z profilu, barki oraz oko przedstawiane były frontalnie, natomiast biodra w ujęciu 3. Metoda ta ujmowała człowieka z kilku perspektyw jednocześnie. Ludzie byli w ten sposób przekonani, że żaden ważny szczegół nie ujdzie uwadze. Średnie państwo charakteryzowała się odmienną rzeźbą i architekturą od wcześniejszych zabudowań. W tym okresie nie powstawały już mastaby, ale kontynuowano wznoszenie piramid z cegły i kamienia. Ponadtorozwinięto budowę grobowców kutych w skale. Grobowce zbudowane były z dwóch rozległych tarasów, które stanowiły świątynię grobową. Tarasy były połączone ukośną rampą i obiegały portyki z filarami. Świątynia ponadto przylegała do ściany masywu skalnego. Przed świątynią od strony Nilu był zbudowany dziedziniec, który porośnięty był drzewami oraz ozdobiony posągami króla.

Podobne artykuły

Kultura Samarra
Budynki mieszkalne oparte były na planie koła bądź prostokąta. Budynki budowano z cegły mułowej. Zmarłych chowano pod podłogą domów. Ludność zajmowała się przede wszystkim uprawą pszenicy, jęczmienia, soczewicy oraz grochu. Ponadto zajmowała się także hodowlą kóz oraz owiec. Na przełomie lat 5000 i 6000 przed naszą erą pojawiła się na tereni Mezopotamii kultura Eridu. Domy tutaj powstawały z suszonej cegły. Naczynia ceramiczne lepiono ręcznie. Powstawały tutaj także budowle sakralne, które wznoszone były na planie prostokąta. Kolejnym okresem jest okres ubajd III. Świątynie w tym okresie wznoszone były na usypanych z ziemi platformach, które były licowane cegłą. Świątynie te były budowane na planie prostokąta i wyposażone były w trzy pomieszczenia. W tym okresie powstało koło garncarskie. W okresie ubajd IV ceramiczne naczynia były bogato zdobione. Natomiast w okresie 3300 roku przed naszą erą powstały pierwsze pieczęcie cylindryczne, które były zdobione reliefem. Natomiast figurki człowieka z tego okresu mają mocno wydłużony...

Okres wczesnosumeryjski
Świątynie miały trójdzielne wnętrze. Budowle wznoszono z suszonej cegły. Ściany świątyń od strony zewnętrznej były zdobione lizenami. Wokół świątyń znajdowały się mury, które również były zdobione, ale mozaiką wykonaną z ceramicznych stożków zabarwionych na kolor niebieski lub żółtozielony. Niektóre budowle były wykonane z płyt gipsowych lub wapiennych. W miastach spotykane są dwa kręgi świątynne. Jednym z nich jest ziggurat, który poświęcony jest bogu nieba Anu, a drugi z nich jest świątynią poświęconą bogini Inanie. Powstało wtedy także pismo obrazkowe. Kolejnym okresem jest okres starosumeryjski. Okres ten rozpoczyna się w XXVIII wieku przed naszą erą. Teraz miastami rządzą królowi-wojownicy. W tym okresie powstały pierwsze pałace, które złożone są między innymi z dwóch części, które rozdziela gruby mur. Jedna z tych części stanowi dom mieszkalny, który wykonany jest na planie prostokąta. Znajduje się tutaj także centralny kwadratowy dziedziniec. Natomiast druga część jest wykonana na planie prostokąta i składa się z kilku...

Okres starosumeryjski
Budowle powstawały z cegły suszonej lub wypalanej, czasami nawet z kamienia. Spoiwem do materiałów budowlanych był muł albo smoła. Grobowce z tego okresu przedstawiają podziemne budowle wykonane z kamienia lub cegły. Grobowce były złożone z jednego lub kilku pomieszczeń. Ponadto były przykryte sklepieniem pozornym lub płaskim stropem. Do wnętrza grobowca prowadziły ukośne rampy oraz pionowe szyby. Jeśli chodzi o rzeźbę oraz płaskorzeźbę to przede wszystkim górowała twarz. Okres akadyjski pojawił się w 2400 roku przed naszą erą. Z tego okresu pochodzą na przykład dwie świątynie oraz twierdza Naramsina. Świątynie budowane były na planie prostokąta. Nie posiadały dziedzińców. Twierdza natomiast była zbudowana na planie kwadratu, którego bok wynosił 100 metrów. W twierdzy znajdowało się sześć dziedzińców i wiele wąskich pomieszczeń. Pomieszczenie te były ułożone równolegle względem siebie. Budowla ta ponadto była otoczona murem o grubości dziesięciu metrów. Do twierdzy prowadziła brama, która znajdowała się pomiędzy dwoma wieżami. Ostatnim okresem jest...

Architektura świątyni mezopotamskiej
Rdzeń świątyni składa się z cegły suszonej, która była obłożona wypalaną cegłą. Na najwyższym tarasie znajdowała się mała świątynia, do której prowadziły schody. Wszystkie tarasy były połączone pochylniami. Ściany były pochylone i ozdobione niszami oraz lizenami. Na pierwszy taras można było dojść trzema szerokimi ciągami schodów, które były połączone w przelotowej bramie. Ponadto w świątyniach i pałacach w tym okresie dominowała tendencja do zachowania symetrii oraz amfilady pomiędzy pomieszczeniami. Ponadto w tym okresie zaczęto dopiero wznosić świątynie dla władców pochowanych w podziemnych grobowcach pod tymi świątyniami. Renesans trwał około 100 lat. Po najeździe Alamitów w 2000 roku przed naszą erą nastała era babilońska. Okres ten dzieli się na trzy okresy. Pierwszym okresem jest okres starobabiloński. Pojawiły się nowe trendy w budownictwie, które wskazywały na wpływy semickie. Z tego okresu pochodzi na przykład pałac, który był siedzibą króla Zimrilima. Budowla ta była monumentalna. Zajmowała jakieś 3,5 hektara terenu i była otoczona...