Zabytki Architektury

Architektura świątyni mezopotamskiej

Rdzeń świątyni składa się z cegły suszonej, która była obłożona wypalaną cegłą. Na najwyższym tarasie znajdowała się mała świątynia, do której prowadziły schody. Wszystkie tarasy były połączone pochylniami. Ściany były pochylone i ozdobione niszami oraz lizenami. Na pierwszy taras można było dojść trzema szerokimi ciągami schodów, które były połączone w przelotowej bramie. Ponadto w świątyniach i pałacach w tym okresie dominowała tendencja do zachowania symetrii oraz amfilady pomiędzy pomieszczeniami. Ponadto w tym okresie zaczęto dopiero wznosić świątynie dla władców pochowanych w podziemnych grobowcach pod tymi świątyniami. Renesans trwał około 100 lat. Po najeździe Alamitów w 2000 roku przed naszą erą nastała era babilońska. Okres ten dzieli się na trzy okresy. Pierwszym okresem jest okres starobabiloński. Pojawiły się nowe trendy w budownictwie, które wskazywały na wpływy semickie. Z tego okresu pochodzi na przykład pałac, który był siedzibą króla Zimrilima. Budowla ta była monumentalna. Zajmowała jakieś 3,5 hektara terenu i była otoczona murem. Do wnętrza budowli prowadziła brama. Wszystkie pomieszczenia znajdowały się wokoło dziedzińców. Na ścianach pałacu znajdowały się malowidła, które były wykonane w żywej kolorystycze. Malowidła te zostały wykonane na gipsowej wyprawie przy użyciu farb wodnych. Tematyka obrazów była różna. Obrazy przedstawiały geometryczne kompozycje, sceny batalistyczne, ceremonie religijne, jak również obrazki z życia codziennego.

Podobne artykuły

Grobowce starożytnego Egiptu
Grobowce wznoszono z suszonej cegły. Powierzchnia grobowców zabezpieczana była cienką warstwą wapna. Ukośny kształt tych grobowców tłumaczy się naśladownictwem ścian domów budowanych z mułu. Domy te miały tendencje do osuwania się i tworzenia w ten sposób lekko skośnych powierzchni. Strona zewnętrzna grobowca dzielona była pionowymi framugami na wnęki. Układ wnęk natomiast odpowiadał rozmieszczeniu komór wewnątrz mastaby. Na ścianie fasady znajdowały się środkowe drzwi, które znajdowały się pomiędzy dwiema wieżami lub bastionami. U wejścia do grobowców ustawiane były stele. Stare państwo to kolejna epoka w dziejach starożytnego Egiptu. Rozwój sztuki nastąpił tutaj w Memfis za czasów trzeciej dynastii. Jeśli chodzi o architekturę, to do budowy używano tutaj bloków kamiennych, z kamienia wapiennego ora z granitu. W początkowym okresie monumentalna architektura naśladuje tutaj formy wypracowane przez budowle wznoszone z cegły oraz drewna. Pojawiają się tutaj także nowe rozwiązania. Możemy tutaj wymienić na przykład piramidy schodkowe, czy nowe dekoracje fryzu. Fryz miał za...

Kanon architektoniczny starożytnego Egiptu
W przypadku kanonu dotyczącego kompozycji oraz sposobu przedstawiania w rzeźbie postaci możemy wymienić następujące cechy charakterystyczne. Królowie byli przedstawiani jako osoby młode i zazwyczaj w pozycji siedzącej lub kroczącej. Ponadto królowie byli przedstawiani jako postacie o najwyższym wzroście. Obok królów prezentowane były inne osoby, takie jak żona, czy córka. Te osoby były przedstawiane o znacznie niższym wzroście. Urzędnicy natomiast przedstawiani byli bardziej swobodnie, w scenach stanowiących wizytówkę wykonywanego przez nich zawodu Lud z kolei przedstawiany był zawsze w ruchu, przy pracy. Jeśli chodzi o płaskorzeźbę, malarstwo czy rysunek to kanion dotyczył następujących głównych zasad. Głowa oraz kończyny przedstawiane były z profilu, barki oraz oko przedstawiane były frontalnie, natomiast biodra w ujęciu 3. Metoda ta ujmowała człowieka z kilku perspektyw jednocześnie. Ludzie byli w ten sposób przekonani, że żaden ważny szczegół nie ujdzie uwadze. Średnie państwo charakteryzowała się odmienną rzeźbą i architekturą od wcześniejszych zabudowań. W tym okresie nie powstawały już...

Architektura świątyni egipskiej
Obok świątyni po jej zachodniej stronie znajdowało się sześć kaplic małżonek króla i kapłanek bogini Hathor. Groby tych osób znajdują się na dziedzińcu. Do komory grobowej prowadził długi korytarz. Komora grobowa wykonana była z bloków granitowych oraz była ozdobiona reliefami. Te fragmenty reliefów, które zachowały się do tej pory przedstawiają między innymi następujące sceny: sceny z polowań na zwierzęta pustynne oraz ptactwo, łowienie ryb, wojny oraz obrzędy kultowe. Do charakterystycznych cech architektury tego okresu należy także budowa miast o regularnej siatce ulic, jak również nowe typy kolumn w budownictwie sakralnym. Kolumny te posiadały głowice, które stylizowane były na kształt otwartych albo zamkniętych pąków papirusu. Kolumny te były także stylizowane na tak zwane kolumny prodoryckie, czyli takie kolumny, których trzony nie naśladują elementów roślinnych. W piramidach znajdowały się hieroglify, które wskazywały w dużej mierze na kult słońca. Ówcześni ludzie wierzyli w bóstwa Re, Atum, Chepri oraz Harachte, co wzmocniło religię państwową....

Okres Średniego Państwa
Okres Średniego Państwa charakteryzuje się dynamicznym rozwojem rzeźb, które były wykonywane z drewna. Rzeźby te były umieszczane w grobowcach dostojników. Postacie na rzeźbach są dynamiczne i ukazują różne sceny rodzajowe. Nowe państwo to kolejny okres starożytnego Egiptu, który powstał wraz z panowaniem osiemnastej dynastii. W tym okresie stolicą Egiptu były Teby. W architekturze powstał monumentalny kanon świątyń egipskich. Wybudowane wcześniejsze świątynie zostały rozbudowywane na szeroką skalę. Do świątyń prowadziły monumentalne aleje procesyjne, na których znajdowały się szeregi posągów sfinksów, które ustawione były po obu stronach. Wejście na dziedziniec było obramowane z dwóch stron. Obramowanie to było wykonane za pomocą potężnych pylonów. Dalej mogli wejść do świątyni tylko kapłani oraz dostojnicy. W okresie nowego państwa pylony stały się wizytówką świątyń. Pylony były pokrywane bogatymi reliefami, które opowiadały o czynach faraonów zwyciężających wroga i oddających cześć bogom. Przed pylonami były ustawiane potężne posągi faraonów. Następnie za pylonami znajdował się duży dziedziniec o...