Zabytki Architektury

Architektura świątyni egipskiej

Obok świątyni po jej zachodniej stronie znajdowało się sześć kaplic małżonek króla i kapłanek bogini Hathor. Groby tych osób znajdują się na dziedzińcu. Do komory grobowej prowadził długi korytarz. Komora grobowa wykonana była z bloków granitowych oraz była ozdobiona reliefami. Te fragmenty reliefów, które zachowały się do tej pory przedstawiają między innymi następujące sceny: sceny z polowań na zwierzęta pustynne oraz ptactwo, łowienie ryb, wojny oraz obrzędy kultowe. Do charakterystycznych cech architektury tego okresu należy także budowa miast o regularnej siatce ulic, jak również nowe typy kolumn w budownictwie sakralnym. Kolumny te posiadały głowice, które stylizowane były na kształt otwartych albo zamkniętych pąków papirusu. Kolumny te były także stylizowane na tak zwane kolumny prodoryckie, czyli takie kolumny, których trzony nie naśladują elementów roślinnych. W piramidach znajdowały się hieroglify, które wskazywały w dużej mierze na kult słońca. Ówcześni ludzie wierzyli w bóstwa Re, Atum, Chepri oraz Harachte, co wzmocniło religię państwową. W architekturze znajdziemy duże znaczenie związane z kultem słonecznym. W architekturze tego okresu wyróżniamy dwie szkoły: memficka, która prezentuje styl klasyczny oraz szkołę tebańska, w której zastosowane są pewne uproszczenia oraz większa swoboda kompozycji. W rzeźbie portretowej natomiast zauważymy tak zwany kierunek pesymistyczny, który ukazuje wizerunek władcy o smutnym i zadumanym obliczu. Wiek władcy ma tutaj swoje odbicie.

Podobne artykuły

Kultura Halaf
Kultura ta przejawiała swoje zabytki na terenach od syryjskiego wybrzeża Morza Śródziemnego do jeziora Wan oraz od Anatolii południowo-wschodniej do współczesnego Mosulu. Tereny te były bogate w miedź oraz w obsydian. Surowce te dały możliwość dojścia do wysokiego poziomu rozwoju tej ludności. Wśród charakterystycznych wyrobów kulturowych możemy tutaj zaliczyć na przykład: polichromowana ceramika, narzędzia miedziane, pieczęcie gliniane oraz terakotowe figurki kobiece symbolizujące płodność. Ludność zamieszkiwała duże oraz obwarowane osady. Budynki były wykonane z suszonych cegieł i na kamiennych fundamentach o kształcie kolistym lub prostokątnym. W budynku znajdował się długi przedsionek. Wewnątrz budynku znajdowały się różne pomieszczenia o różnym przeznaczeniu. Ludność zajmowała się rzemiosłem. Jeśli chodzi o pochówek tej kultury to ciała palono, a prochy chowano pod podłoga domostwa. Ludność zajmowała się szczególnie łowiectwem oraz myślistwem. Uprawiano głównie pszenicę, len oraz jęczmień dwurzędowy. Hodowano bydło, owce oraz kozy. Znano także wóz kołowy, który zaprzęgano w woły albo osły. Kultura Hassuna...

Kultura Hassuna
Z tego okresu pochodzi ceramika polichromowana, jak również ceramika wypalona. Inwentarz kamienny w tej kulturze reprezentowany jest przez wkładki do sierpów, drapacze, zgrzebła, żarna, moździerze oraz tłuczki służące do obrabiania pokarmu roślinnego. Konstrukcje mieszkalne wznoszone były na planie koła albo prostokąta. Do budowy domów posługiwano się ubitym mułem rzecznym bądź blokami glinianymi. Domy, które wykonane były na planie okręgu służyły jako miejsca kultowe. Zmarłych chowano pod podłogą domów. Ludność tej kultury zajmowała się głównie uprawą pszenicy, pszenicy samopszy, pszenicy płaskurki, jęczmienia, grochu oraz soczewicy. Ludność zajmowała się także hodowlą kóz, owiec, świń oraz bydła. Kultura samarra, której rozwój nastąpił w neolicie, rozwijała się na terenie od środkowego Eufratu na zachodnich krańcach do Zagros na wschodnich krańcach. Rozwój tej jednostki kulturowej trwał od 6100 do 5500 roku przed naszą erą. Ceramika użytkowa malowana była na ciemnobrązowy odcień z każdej strony, zarówno wewnątrz, jak i z zewnątrz. Motywami ozdobnymi ceramiki było...

Kultura Samarra
Budynki mieszkalne oparte były na planie koła bądź prostokąta. Budynki budowano z cegły mułowej. Zmarłych chowano pod podłogą domów. Ludność zajmowała się przede wszystkim uprawą pszenicy, jęczmienia, soczewicy oraz grochu. Ponadto zajmowała się także hodowlą kóz oraz owiec. Na przełomie lat 5000 i 6000 przed naszą erą pojawiła się na tereni Mezopotamii kultura Eridu. Domy tutaj powstawały z suszonej cegły. Naczynia ceramiczne lepiono ręcznie. Powstawały tutaj także budowle sakralne, które wznoszone były na planie prostokąta. Kolejnym okresem jest okres ubajd III. Świątynie w tym okresie wznoszone były na usypanych z ziemi platformach, które były licowane cegłą. Świątynie te były budowane na planie prostokąta i wyposażone były w trzy pomieszczenia. W tym okresie powstało koło garncarskie. W okresie ubajd IV ceramiczne naczynia były bogato zdobione. Natomiast w okresie 3300 roku przed naszą erą powstały pierwsze pieczęcie cylindryczne, które były zdobione reliefem. Natomiast figurki człowieka z tego okresu mają mocno wydłużony...

Okres wczesnosumeryjski
Świątynie miały trójdzielne wnętrze. Budowle wznoszono z suszonej cegły. Ściany świątyń od strony zewnętrznej były zdobione lizenami. Wokół świątyń znajdowały się mury, które również były zdobione, ale mozaiką wykonaną z ceramicznych stożków zabarwionych na kolor niebieski lub żółtozielony. Niektóre budowle były wykonane z płyt gipsowych lub wapiennych. W miastach spotykane są dwa kręgi świątynne. Jednym z nich jest ziggurat, który poświęcony jest bogu nieba Anu, a drugi z nich jest świątynią poświęconą bogini Inanie. Powstało wtedy także pismo obrazkowe. Kolejnym okresem jest okres starosumeryjski. Okres ten rozpoczyna się w XXVIII wieku przed naszą erą. Teraz miastami rządzą królowi-wojownicy. W tym okresie powstały pierwsze pałace, które złożone są między innymi z dwóch części, które rozdziela gruby mur. Jedna z tych części stanowi dom mieszkalny, który wykonany jest na planie prostokąta. Znajduje się tutaj także centralny kwadratowy dziedziniec. Natomiast druga część jest wykonana na planie prostokąta i składa się z kilku...